آیا دورکاری برای سلامت روان مفید است یا به آن آسیب می رساند؟

اکنون سوال این است: آیا کار حضوری در دفتر، برای سلامت روان شما بهتر است یا کار غیرحضوری و در خانه؟

دورکاری می تواند سودمند باشد

این بیماری همه گیر، چالش های سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات خلقی را افزایش داد. به نظر می‌رسید که این مسائل، به خصوص در اوایل همه‌گیری، برای افرادی که به آنها گفته شده بود پس از مدتی کار از خانه، به کار حضوری بازگردند، افزایش یافته است. نگرانی و استرس در مورد ابتلا به کرونا و انتقال آن به عزیزان، از دست دادن مزایای دورکاری و نیاز به سازگاری مجدد با یک روال جدید نیز وجود داشت.

از سوی دیگر، به نظر می رسید کارکنانی که می توانستند از خانه به کار خود ادامه دهند، از مزایای مختلفی برخوردار بودند که بر سلامت روان آنها تأثیر مثبت داشت. به عنوان مثال، آنها دیگر استرس ناشی از رفت و آمد نداشتند. طبق آمار اداره سرشماری ایالات متحده، میانگین زمان رفت و آمد روزانه در ایالات متحده حدود 54 دقیقه است. در شیکاگو، این تعداد می تواند به تقریبا 70 دقیقه افزایش یابد. تحقیقاتی در گذشته، احتمالات منفی سلامت روان را با ترافیک در رفت و آمد مرتبط کرده است. و هر کسی که سوار مترو شده باشد، می داند که گرفتن قطار و مقابله با ازدحام، بیش از حد می تواند استرس زا باشد، به خصوص زمانی که ترس از COVID هنوز وجود دارد. دورکاری به کارمندان این امکان را می دهد که از دردسرها و عوارض روانی که ممکن است در سفرهای روزانه به وجود بیاید دور بمانند.

علاوه بر کاهش استرس، حذف یک رفت و آمد به کارکنان زمان بیشتری می دهد. همه ما احساس نیاز به یک ساعت اضافی در روز برای انجام کارهای غیر کاری را تجربه می کنیم. ساعت اضافی ِبه دست آمده از حذف رفت و آمد، به این معنی است که کارمندان برای برنامه ریزی قرار ملاقات های پزشکی بعد از کار، رفتن به باشگاه یا صرفاً استراحت در خانه انعطاف پذیری دارند. و زمان اضافه شده در صبح به همان اندازه مهم است. بر اساس گزارش اتحادیه ملی بیماری های روانی، بهترین راه برای تقویت قدرت شناختی خود، ایجاد یک برنامه روتین صبحگاهی است که با عجله از خانه بیرون رفتن را کاهش دهد. دورکاری، زمان اضافی مورد نیاز برای برداشتن ناهار یا انتخاب لباس مناسب برای دفتر کار یا آب و هوای غیرمنتظره را، حذف می کند. داشتن یک ساعت اضافه تر، قبل و بعد از کار می تواند فضای لازم برای شروع روز جدید و پربار را ایجاد کند.

زمان صرفه جویی شده با دورکاری، به معنای خستگی کمتر برای کارکنان و بهره وری بیشتر است. همچنین به معنای کاهش مالیات بر تعاملات محل کار است. افراد درونگرا، که اغلب برای حفظ انرژی در طول تعاملات اجتماعی مشکل دارند، احتمالا بیشترین گروه متاثر از بازگشت به کار حضوری هستند. با این حال، این بدان معنا نیست که آنها لزوماً می خواهند کاملاً دورکار باشند. در یک نظرسنجی که توسط شرکت مایرز بریگز (Myers-Briggs) انجام شد، درصد بالایی از افرادی که خود را در دسته درونگراها قرار می دهند، برنامه ترکیبی را ترجیح می دادند. با کمال تعجب، 82 درصد از افراد برونگرا نیز مدل ترکیبی را، به کار کاملا حضوری ترجیح می دهند. کسب‌وکارها باید شخصیت‌های متفاوت کارکنان را در نظر داشته باشند و مدل کار تعادلی را در محیط کار ارائه دهند.

اما کارکنان دورکار،شاید بیش از هر مزیت دیگری،از افزایش زمان بودن کنار خانواده، لذت ببرند. بدون رفت و آمد، بسیاری از والدین متوجه شدند که می توانند انرژی بیشتری برای فرزندان خود صرف کنند. سرپرستان خانواده، در واقع تعادل را پیدا کردند، زیرا می‌توانستند هم کار کنند و هم کم و بیش به عزیزان خود توجه کنند.

توجه به این نکته مهم است که دورکاری نه تنها به نفع کارمندان است بلکه شرکت ها نیز با داشتن کارکنان سالم تر موفق تر هستند ! کارمندان در محیط های کاری ناسالم، احتمالاً استرس بیشتری را تجربه می کنند و علاقه خود را نسبت به کار خود از دست می دهند. چنین منفی‌گرایی می‌تواند در سراسر یک محل کار گسترش یابد و بر فرهنگ آن تأثیر منفی بگذارد. در مقابل، کارکنان سالم‌تر احتمال بیشتری دارد که به طور فزاینده‌ای بهره‌ور و درگیر شوند.

دورکاری می تواند مشکل ساز باشد

از سوی دیگر، دورکاری بدون قید و شرط مثبت نیست. در یک نظرسنجی که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) در سال 2021 انجام شد، اکثر کارمندانی که از راه دور کار می کردند، کاهش سلامت روانی خود را گزارش کردند. پاسخ دهندگان به انزوا، تنهایی و سختی دور شدن از محل کار در پایان روز به عنوان معایب کار در خانه اشاره کردند.

اگرچه ماندن در خانه ممکن است برای افراد درونگرا مفید باشد، اما برای انواع مختلف شخصیت‌ها، به‌ویژه افراد برون‌گرای قوی، می‌تواند مضر باشد. ندیدن منظم همکاران، باعث می شود که فرد احساس کند از محل کار خود دور شده است. با گذشت زمان، این می تواند به علاوه اختلال در ارتباطات و اعتماد، منجر به تنهایی شود.

در مجموع، در جریان این همه‌گیری آموخته‌ایم که برای بسیاری از کارکنان، کار و زندگی شخصی به قدری در هم ادغام شدند که تقریباً تمایز خود را از دست داده‌اند. بسیاری از کارکنان از راه دور که قبلاً می توانستند کار را در ساعت 5 تعطیل کنند، ناگهان متوجه شدند که ایجاد مرزهای شخصی برایشان به یک چالش تبدیل شده است. بدون نیاز به ترک دفتر و رفتن به خانه، آنها به راحتی می توانند حتی پس از ساعات کاری در جریان یک پروژه کاری بمانند یا انتظار ادامه کار را احساس کنند. در موارد دیگر، فشار برای پاسخ به ایمیل‌ها و تماس‌ها در ساعات غیر کاری افزایش یافت.

کارکنانی که اجاره پرداخت می کنند، اغلب اوقات سختی داشتند. مطالعه ای نشان داد که بسیاری از مستاجران در آپارتمان خود فضای کاری اختصاصی ندارند و این امر تمایز فیزیکی بین کار و خانه را کاملاً محو می کند. شنیدن صدای دریافت ایمیل یا چت کاری ، از هر جای اتاق باعث می‌شود که بسیاری از کارکنان راه دور دائماً «روشن» باشند. ناتوانی در ترسیم خطوط واضح بین کار و زندگی خانگی می تواند به سرعت منجر به فرسودگی شغلی شود.

اما کارکنان فردی تنها کسانی نبودند که تحت تأثیر دورکاری قرار گرفتند. تیم های تمام وقت از راه دور چالش هایی را در برقراری ارتباط و تعامل با یکدیگر تجربه کردند. کاهش ارتباطات بین تیم ها منجر به هجوم جلسات مجازی شد که گاهی اوقات می تواند انرژی آنها را کاهش دهد. این واقعیت آنقدر گسترده بود که اصطلاح "خستگی زوم" رایج شده است. فقدان ارتباطات همچنین می تواند برای فرهنگ کاری و پیوند تیمی خطر آفرین باشد. زمان کمتر و ارتباطات آنلاین بیشتر، گاهی منجر به سوء تفاهم ها و تفسیرهای نادرست شده است. همچنین به راحتی می توان اعضای تیم را که حضور ندارند، فراموش کرد. این می تواند باعث نگرانی افراد درونگرا و در مواقعی کارمندان اقلیت شود.

اقدامی که کارفرمایان می توانند انجام دهند

در نظرسنجی اخیر کارمندان که توسط JobSage انجام شده است، از هر پنج کارمند یک نفر گزارش داده است که به خاطر سلامت روانی خود از سِمَت خود استعفا داده است. و عده زیادی از کارکنان گزارش دادند که مزایای سلامت روان، می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای در ماندن یا ترک یک شرکت باشد.

54 درصد از کارمندان اظعار داشته اند که، کارفرمای آنها از زمان شروع همه گیری نیازهای سلامت روان آنها را بیشتر برآورده کرده است، در حالی که 15 درصد کمتر و 31 درصد از این امر مطمئن نیستند. با این حال، از هر پنج نفر تنها یک نفر گفت که کارفرمای آنها خدمات بهداشت روانی بیشتری ارائه کرده است که نسبت به سال گذشته 35 درصد کاهش یافته است. این نتایج نشان می دهد که احتمالا اوضاع بهتر نشود.

بنابراین، کارفرمایان چه کاری می توانند انجام دهند؟ آنها باید فرصت های موجود برای کسب و کار خود را به طور انتقادی بسنجید و به گونه ای عمل کنند که استعدادهای برتر را جذب و حفظ کنند. این به معنای گوش دادن به نگرانی های کارکنان و داشتن برنامه ای برای رسیدگی به سلامت روان آنها است. در زیر چند پیشنهاد برای اقداماتی که می توانید به عنوان یک صاحب کسب و کار انجام دهید آورده شده است:

تعادل زندگی کاری را ارتقا دهید.

• به عنوان مثال، هنگامی که با پروژه ای مواجه می شوید که به زمان و انرژی قابل توجهی نیاز دارد، زمان استراحت را در برنامه پروژه در نظر بگیرید. ارائه یک پروژه بزرگ با زمان اختصاصی به خود مراقبتی ، می تواند به کاهش اضطراب اولیه احتمالی تیم شما کمک کند. و مدیران نیز باید برای مدیریت استرس خود وقت بگذارند. الگوبرداری از تعادل زندگی کاری سالم و تشویق کارکنان به انجام همین کار، یکی از مؤثرترین راه‌ها برای جلوگیری از فرسودگی شغلی به عنوان تیم است.

برنامه ریزی انعطاف پذیر / ترکیبی ارائه دهید.

• چنین برنامه ای شامل ترکیبی معقول از دورکاری و حضوری در دفتر شرکت است. این بسته به ماهیت هر محل کار متفاوت به نظر می رسد، اما ایجاد یک برنامه ترکیبی ثابت برای حفظ یک روال طبیعی کلیدی است. در برخی موارد، به کارمندان خود اجازه دهید تا ساعات غیر معمول کار کنند و در عوض روی ضرب‌الاجل‌های پروژه به عنوان یک معیار قابل اندازه‌گیری تمرکز کنند. این به کارمندان این امکان را می دهد که پروژه را با سرعت معقول خود به پایان برسانند. همچنین می‌توانید «ساعت‌های تابستانی» یا «ساعت‌های زمستانی» را به کارکنان تمام وقت ِ حاضر در شرکت ارائه دهید. به طور معمول، این دوره های مشخصی در طول سال است که کارمندان مجاز به خاتمه کار زودهنگام در آخر هفته ها هستند.

به طور مرتب و صادقانه ارتباط برقرار کنید.

• به طور منظم با کارمندان خود ملاقات کنید تا نه تنها در مورد کار، بلکه به طور کلی عملکرد آنها را بررسی کنید. صرفاً پرسیدن از یک کارمند که آیا چیزی نیاز دارد، می تواند در نشان دادن توجه شما بسیار تأثیرگذار باشد، به خصوص برای کارمندانی که در ارائه درخواست کمک تردید دارند. بیان اینکه مهلت‌های خاص انعطاف‌پذیر هستند، می‌تواند برای کارمندی که عوامل خارجی را تجربه می‌کند که کارشان را به تاخیر می‌اندازد، تسکین بزرگی باشد.

اطمینان حاصل کنید که پوشش سلامت روان در بیمه درمانی شما گنجانده شده است.

• یک تغییر ساده برای اینکه به تیم خود نشان دهید که سلامت روان یک اولویت است، ارائه طرح های بیمه سلامت است که خدمات بهداشت روانی مانند مشاوره را پوشش می دهد. به دنبال طرح هایی باشید که برنامه های سلامت روان آنلاین را ارائه می دهند که اطلاعات آموزشی یا خدمات مشاوره ای را ارائه می دهند. شما همچنین می توانید یک برنامه کمک به کارمندان (EAP) ایجاد کنید. با شرکت و اعلام مشارکت خود، برنامه را از منظری غیر انگ معرفی کنید. انجام این کار ممکن است نیاز به آسیب‌پذیری داشته باشد، اما همچنین قدرت را نشان می‌دهد و می‌تواند نتایج مثبت بلندمدتی را برای کسب‌وکار شما فراهم کند.

یک برنامه سلامتی ایجاد کنید.

• تخصیص یک بودجه سلامتی، که بر هزینه‌های مربوط به تسکین سلامت روان مانند کلاس‌های مدیتیشن، کارگاه‌های تمرین تنفسی یا سایر درمان‌های خود مراقبتی تمرکز دارد. کارکنان را تشویق کنید تا به طور ناشناس فعالیت های خود مراقبتی پیشنهاد دهند که مطمئن شوید فعالیتی همه گیر است. در صنایعی که فشار کاری بالا است و نرخ فرسودگی شغلی بالایی را تجربه می‌کنند، ارائه یک درمانگر سلامت روان در محل، ممکن است برای بازگرداندن بحران در دفتر کار مفید باشد.

سخن آخر

چه کار از یک محل کار سنتی یا از راه دور انجام شود، همه‌گیری به ما نشان داده است که پرداختن به سلامت روان باید یک اولویت اساسی در محل کار در نظر گرفته شود. تا زمانی که کارفرمایان یک برنامه روشن برای پاسخگویی به نگرانی های مربوط به سلامت روان دارند، دورکاری می تواند ابزار قدرتمندی باشد که هم به کارکنان و هم به کارفرمایان آنها برای حفظ سلامت و بهره وری کمک می کند.